ჩვენი ერი უმეტესი ნაწილი მრავალმხრივად ”განათლებულია”, ნებისმიერ სფეროში შეუძლია საკუთარი აზრის გამოხატვა, მაგალითად იურისტი შეიძლება ექიმს შეედავოს, ან ჯარისკაცი ეკონომისტს და ა.შ. ბევრისგან გაგვიგონია, რომ საზღვარგარეთ წასულ ქართველს გაუკვირვებია იქაურები თავისი ზოგადი განათლებით. ზოგადი განათლება, რა თქმა უნდა აუცილებელია, უბრალოდ სამწუხარო ფაქტი ისაა, რომ ჩვენს შემთხვევაში მხოლოდ ზოგადი განათლება რჩება, ერის ზარმაცი ბუნება სიღრმიუსელად აღარ უდგება საკითხს. რა თქმა ერის ზარმაც ბუნებაზე ბევრი მომდავებელი გამოჩნდება, მაგრამ ეს ჯიუტი ფაქტია, ერი გაზარმაცებულია და მარტივად მიღწევის ავადმყოფური სინდრომით არის შეპყრობილი. სამწუხაროა ის ფაქტი, რომ გამონაკლისები არიან ის ხალხი რომელიც მართლა შრომობენ და საკუთარი შრომით აღწევენ მიზანს. დავუბრუნდები საწყის თემას რა გამოიწვია ქართველების ”ყველაფერშიკობა” ? ამ კითხვას ორი პასუხი აქვს, პირველი ის, რომ ფაქტიურად არცერთ სფეროში მომხმარებელს არ შეუძლია კვალიფიციური მომსახურების მიღება. მედიცინაში მაგალითად, ექიმის დანიშნულ წამალის შემადგენლობას და ფუნქციებს თუ დამატებით არ გადაამოწმებ მიღების გეშინია, ეს მხოლოდ სამედიცინო სფეროს მაგალითია, რადგან ეს თემა ყველაზე სენსიტიურია, თორემ იგივე ხდება ყველა სფეროში, თუ არ გადაამოწმე რამდენიმე ადგილას, რამდენიმე ადამიანთან მხოლოდ ერთის სიტყვას ვერ ენდობი. ხოლო თუ რატომ ვერ ენდობი ამაზე ზემოთ ვილაპარაკე, ერის სიზარმაცეზე. აქედან გამომდინარე გინდა არ გინდა ადამიანი ყველა სფეროს ეცნობი, ყველა სფეროში ცოტცოტას სწავლობ. საერთო ჯამში ვიღებთ მარტივად რომ ვთქვა დომხალს. რამ გამოიწვია ასეთი მიდგომების ჩამოყალიბება? პასუხს ჩვენს საბჭოთა ისტორიაში ვიპოვით, როდესაც კორუფციის უმაღლესი ფორმის პირობებში, ყველაფერი მარტივად მიიღწეოდა. მაგალითად აბიტურიენტი ზედმეტი მეცადიონების გარეშე, გარკვეული თანხის გადახდის შედეგად მარტივად ხდებოდა სტუდენტი, შემდეგ სწავლის შემდეგ მარტივად იღებდა დიპლომს და ხდებოდა რომელიმე სფეროს სპეციალისტი. ეს ძალიან მოკლედ, მაგრამ ფსიქოლოგიურად გამოიწვია ერის გაზარმაცება, შრომის გარეშე მიზნის მიღწევის ფენომენი. რომლის დავიწყებას და გამოსწორებას დიდი დრო და სწორი განვითარება სჭირდება. სწორი განვითარება კი მხოლოდ განათლებაშია....
No comments:
Post a Comment